Ναι, έχεις δίκιο!

-Μπράβο τους! Τους βγάζω…το καπέλο!! Μπράβο! Και πάλι μπράβο στα παλικάρια!..

-Ορίστεεε;

-Ρεεε, καλώς τον Μπάμπη!

Δεν…άκουσα;

-…Είπα καλώς το φιλαράκι μου! Το δικό μου άνθρωπο!

-Πάει αυτός τα’ χει χάσει!

-Τι λες…κορώνα μου;.. Τι λες;

-Αλήθεια ρεεε μάγκα μου, εκείνα τα πολλά, αν μέτρησα καλά τρία ήταν, τα μπράβο πού τα έστελνες;

-Ααα…δεν έμαθες τίποτα;

-…Για να ακούσω!

-Τα παιδιά από την…

-…Πάτρα!

-Άφησέ τα αυτά στην ησυχία τους! Καλά τραγουδάνε και μας χαρίζουν, με το αζημείωτο βέβαια, διασκέδαση! Όχι αυτά τα παιδιά! Όχι!

-Τότε;

-Τα παιδιά…τα παλλικάρια από την Κρήτη!

-…Και τι έκαναν για να τους πείς εσύ τόσα μπράβο;

-Τι έκαναν ρωτάς παλιογορτύνιε;

-Με τον τρόπο τους…με το ξεχωριστό δικό τους τρόπο, τα είπαν έξω από τα δόντια στον Πρωθυπουργό!

-…Τούτονε; (Ωραία λέξη!)

-Ναι! Σε «τούτονε»!

-…Δηλαδή; Του τα’ σουραν; (άλλη καλή τοπική λέξη)

-Και βέβαια του τα’ σουραν με τα κάλαντα που του είπαν!

-…Δεν το κάνεις πιο…λιανά;

-Tα παιδιά από την Κρήτη λοιπόν μετά από τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα, αφιέρωσαν στον κύριο Λουκά Παπαδήμο και μια μαντινάδα γεμάτη…

-…Από τι ήταν γεμάτη ρε Κοντονή;

-…Από νοήματα Μπάμπη μου! Από νοήματα!

-Τη θυμάσαι;

-Ασφαλώς…μπορείς να μου την πείς έτσι για να…χαρώ λιγάκι;

-Μα αυτό είχα σκοπό να κάνω! Αλλά…

-Αλλά, τι πράμα; Δεν τη θυμάσαι;

-Όχι! Τη θυμάμαι και μάλιστα πολύ καλά! Αλλά με…έβγαλες από το θέμα με την…μεγάλη φλυαρία σου! Κατάλαβες;

-…Συγνώμη ρεεε! Δεν το ήθελα!

-…Εντάξει και χωρίς να διακόπτεις άκουσέ τη.

-Είμαι όλος…αυτιά!

-…Μπράβο! Λοιπόν…

-Έλα…γρήγορα!..

-Είπαν τα παιδιά από την Κρήτη στον Πρωθυπουργό:

«Και κάτι ακόμα Πρόεδρε

Στην ώρα την παρούσα

Τι θέλαμε κυβέρνηση… Σαρανταποδαρούσα;

Χαράτσια αβέρτα πέφτουνε,

Φτώχεια και ανεργία

Και να’ χει η κυβέρνηση

Σαράντα υπουργεία;»

Αυτή Μπάμπη μου ήταν η μαντινάδα!..

-Μωρέ όχι τρία αλλά χίλια μπράβο στα κρητικόπουλα.

-Ναι, έχεις δίκιο!