Ας μην ξανάρθει ποτέ τέτοια στιγμή!

Είναι σε όλους γνωστή η θέση μου, για την βία! Όπως έχω γράψει και συνέχεια αναφέρω-υπογραμμίζω, φωνάζω, σχολιάζω από ΟΛΑ τα ΜΜΕ (εφημερίδες, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα) είμαι εναντίον της βίας από οποιαδήποτε πλευρά και αν προέρχεται! Η βία ΔΕΝ έχει χρώμα!  Δεν είναι κόκκινη…, μπλε…, κίτρινη…, πράσινη ή οποιοδήποτε άλλο χρώμα!.. Είδατε το τι έγινε πριν λίγες ημέρες στην Αίγυπτο όπου από βία, είχαμε πάνω από 70 νεκρούς(!) και περισσότερους από 1000 τραυματίες! Δεν θέλω να …πάω στο πρόσφατο ή μακρινό παρελθόν εδώ στην χώρα μας όπου ομάδες ανεγκέφαλων οπαδών με …«πράσινα», ή με …«κόκκινα», ή με …«κίτρινα» έκλεισαν και ραντεβού(!) για να λύσουν τις …«διαφορές» τους ( τώρα ποια ή ποιες είναι οι διαφορές τους ΟΥΔΕΙΣ, αλλά ούτε και οι ΙΔΙΟΙ γνωρίζουν!!!) με …λοστούς, σιδερογροθιές, βόμβες μολότοφ, σουγιάδες, πιστόλια, μαχαίρια, πέτρες, γκλόπς, σανίδες και ό,τι άλλο βάζει ανθρώπινος νους!!!

Η αστυνομία άλλοτε προλαβαίνει, όπως πρόσφατα εκεί στο σταθμό  «Ειρήνης», άλλοτε όχι με αποτέλεσμα να έχουμε θύματα! Και είναι ευτύχημα που ΔΕΝ έχουμε θρηνήσει πολλούς νεκρούς. Ο Θεός να μας βοηθήσει ώστε να πάνε όλα καλά…

Αλήθεια που είναι εκείνες οι εποχές όπου στην ίδια εξέδρα, ναι όπως το διαβάζεται στην ίδια εξέδρα και δίπλα-δίπλα, παρακολουθούσαν το κλασικό Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, στο γήπεδο Καραϊσκάκη ή και κυρίως  στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας; Οι εποχές αυτές, δυστυχώς, πέρασαν στην ιστορία! Θυμάμαι όταν, ο αείμνηστος δάσκαλός μου Μιχάλης Γιαννακάκος και εγώ κάναμε περιγραφή του ντέρμπυ από τον αγωνιστικό χώρο δίπλα στις κερκίδες και κοντά στους όρθιους και ΟΥΔΕΙΣ… μίλαγε!    Άχνα ! Αντίθετα μας χαμογελούσαν και πολλές φορές μας έδιναν δίκιο τόσο στην περιγραφή, όσο και στην κριτική που κάναμε! Ήταν άλλες εποχές, βεβαίως τέτοιες που σήμερα ΟΛΟΙ τις… ζηλεύουν! Τα πάντα ασφαλώς προχώρησαν. Όχι όμως προς το καλύτερο! Οι καταστάσεις στα γήπεδα (σύγχρονα ναι, όμως…) είναι τραγικές! Και αυτό που γίνεται σήμερα είναι και αυτό …ολέθριο. Δεν μπορεί φίλαθλος της μιας ομάδας να πάει στο γήπεδο της άλλης, επειδή υπάρχει κίνδυνος… σύρραξης! Ντροπή!

Σήμερα «γύρισα» τον χρόνο πίσω, κατά 43 με 45 χρόνια! Τότε που ΟΛΟΙ αγωνιζόμαστε, ακόμα και εμείς οι δημοσιογράφοι, για τον «κότινο» της νίκης! Τότε που φίλαθλοι-οπαδοί Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού-ΑΕΚ, αγκαλιασμένοι έβλεπαν το ματς και ο ένας έκανε… καζούρα στον άλλο, έτσι για να τον …πειράξει και ΤΙΠΟΤΑ άλλο!
Τώρα αυτό μοιάζει με μακρινό παρελθόν και ακούγεται σαν κάτι που προέρχεται από το …σύμπαν! Ούφο δηλαδή!!! Κρίμα! Για αυτό, τα γήπεδα αδειάζουν! Μόνο ο Ολυμπιακός, ακόμα, γεμίζει το «Γεώργιος Καραϊσκάκης»! Αυτή είναι η αλήθεια δυστυχώς…

Και βέβαια η ευθύνη των αθλητικών εφημερίδων (Δόξα τον Θεό, έχουμε 13 ή 15 καθημερινές αθλητικές εφημερίδες, που στηρίζουν κάποια ομάδα και καταφέρονται κατά της άλλης, ρίχνοντας έτσι όχι λάδι, αλλά βενζίνη στη φωτιά με τραγικά αποτελέσματα!..) είναι όχι απλώς μεγάλη, αλλά πελώρια!! Όπως ευθύνη εξίσου μεγάλη, έχουμε και εμείς οι δημοσιογράφοι που διαμορφώνουμε με τα γραφόμενά μας και τα σχόλιά μας, τη νεολαία, η οποία λύνει τις όποιες διαφορές της με ΟΛΑ όσα περιέγραψα πριν! Δυστυχώς τα πράγματα έχουν πλεον ξεφύγει!..

Όλα αυτά τα θυμήθηκα με αφορμή τον άδ

ικο θάνατο, 21 φίλων του Ολυμπιακού στις 8   Φεβρουαρίου του 1981, τριάντα ΕΝΑ χρόνια πριν, εκεί στο στάδιο «Γ.Καραϊσκάκης» μετά το τέλος του ντέρμπυ Ολυμπιακός-ΑΕΚ 6-0 ! Τότε που χωρίς να το καταλάβουμε είχαμε αυτό το τραγικό συμβάν! Ακόμα και σήμερα ΟΥΔΕΙΣ μπορεί  μας πει, με βεβαιότητα τι έγινε το απόγευμα εκείνης της μουντής Κυριακής! Ήταν ανοιχτή η πόρτα ή όχι; Απάντηση με σαφήνεια ΔΕΝ έχει δοθεί ακόμα! Το μόνο σίγουρο είναι ότι 21 άτομα ποδοπατήθηκαν…, ναι ποδοπατήθηκαν και έχασαν την ζωή τους, από απροσεξία, ηλιθιότητα, κάποιου ή κάποιων ανεγκέφαλων!! Και ΟΛΑ έγιναν λίγα λεπτά μετά το σφύριγμα της λήξης του αγώνα από το διαιτητή και μόλις που ο Νίκος Φώσκολος, ο άλλος δάσκαλός μου και εγώ είχαμε τελειώσει την περιγραφή του αγώνα .

Κάθε χρόνο μια τέτοια ημέρα ο Ολυμπιακός  εκεί μπροστά στη «Θύρα 7», κάνει επιμνημόσυνη δέηση. Και είναι εκεί όχι μόνο οι συγγενείς των αδικοχαμένων νέων, αλλά και φίλαθλοι… Και όλοι θυμόμαστε το κακό που χτύπησε, εκείνο το βράδυ, το ποδόσφαιρο. Ευχή ΟΛΩΝ μας να μην ξανάρθει ποτέ τέτοια στιγμή! Όχι άλλο αθώο αίμα…

Να πως έγραψαν το τραγικό αυτό συμβάν οι εφημερίδες της εποχής Εκείνης…

Μαύρα μεγάλα ξύλινα γράμματα για τίτλο και μαύρο φόντο στο κείμενο.

                                      Απαράδεκτη ανθρωποθυσία
                                       στο στάδιο Καραϊσκάκη

‘‘8 Φεβρουαρίου 1981. Η χώρα συγκλονίζεται από την τραγωδία του σταδίου Καραϊσκάκη στον Πειραιά. Δεκαεννιά άτομα (αργότερα ο αριθμός ανέβηκε, δυστυχώς στο 21!)τα περισσότερα νεαρής ηλικίας, θεατές του αγώνα Ολυμπιακού-ΑΕΚ (6-0) πλήρωσαν με την ζωή τους την αγάπη τους, για το ποδόσφαιρο, ενώ 34 τραυματισμένοι βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση.

Η συμφορά έγινε στα σκαλιά που οδηγούν στην έξοδό της «Θύρας 7, λίγα λεπτά μετά τη λήξη του αγώνα και μέσα σε συνθήκες που δεν μπορούν να περιγραφούν με ακρίβεια, ούτε από αυτούς που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες. \

Κατά μια εκδοχή το κακό  ξεκίνησε, όταν γλίστρησε ένας φίλαθλος από νάϋλον κάλυμμα και όσοι συνωθούνταν σ’εκείνο το χώρο, έχασαν τον έλεγχο των κινήσεών τους και άρχισαν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο, να τραυματίζονται και να σκοτώνονται.

Στο κρίσιμο ερώτημα, αυτή η «θύρα 7» ήταν ανοιχτή ή κλειστή, οι απαντήσεις είναι αντιφατικές.’’

Είδαμε ασφαλώς και το video,  που είχαμε μεταδόσει, τότε στο ΕΙΡΤ. Εικόνες φρίκης δυστυχώς… Το ρεπορτάζ «γυρίζει» πίσω, 31 χρόνια!.. Έτσι για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νέοι..
Ευχή μας, για μια ακόμα φορά είναι όχι…, ποτέ ξανά τέτοιες εικόνες…