• Τωρα...,η ποτέ!
• Η ελληνική ψυχη!
• Ενωμένοι θα νικήσουμε...
Αυτη ηταν η κατάληξη του μηνύματος που έβγαλε στις 24 Φεβρουαρίου 1821, στο γενικό στρατόπεδο του Ιασίου, ο Αλέξανδρος Υψηλαντης...
Και με αυτο καλούσε τους Ελληνες, οπου και αν ευρίσκονται να βοηθήσουν τον αγώνα... Την Επανάσταση που ηδη ειχε ξεκινήσει...
"Ποια Ελληνική ψυχη θέλει αδιαφορήση εις την προσκλησιν της Πατριδος; Εις την Ρωμην ενας του Καισαρος φιλος σείων την αιματομενην χλαμυδα του τυράννου εγειρες τον λαον. Τι θελετε καμη Σεις ω Ελληνες προς τους οποίους η Πατρις γυμνή δεικνυει μεν τας πληγάς της και με διακεκομμενην φωνήν επικαλείται την βοήθεια των τέκνων της...", έλεγε μεταξυ άλλων ο Αλέξανδρος Υψηλαντης! Και με αυτο καλούσε τους Ελληνες στον αγώνα της Επανάστασης, τονίζοντας ακομα "...Ας καλεσωμεν λοιπον εκ νέου, ω Ανδρειοι και μεγαλοψυχοι Ελληνες, την ελευθεριαν εις την κλασικήν γην της Ελλαδος! Ας πολεμησωμεν εις τους τάφους των Πατέρων μας, οι οποιοι δια να μας αφήσωσιν ελεύθερους επολεμησαν και απεθανον εκει"!
Η Επανάσταση των ελλήνων, οργανώθηκε και φυσικα εκδηλώθηκε στις αρχές του 19 αιώνα... Εγιναν πολλα! Υπήρξαν διχόνοιες! Ναι, διχόνοιες τέτοιες, που παρα λιγο να...γκρεμίσουν τον αγώνα! Ομως ολα αυτα δεν εμπόδισαν τον αγώνα, για την Λευτεριά του Έθνους, απο τον Τουρκικό ζυγό...
Με την ευκαιρια, θα σας διηγηθω την ιστορία ενός Σπετσιωτη γέροντα! Ενός παππου, που σκυφτός απο τα χρονια, με άσπρα τα μαλλιά, αλλα με πύρινη ματια, φτωχός και ανήμπορος πλεον, αφου αγωνίστηκε γενναία στην Επανάσταση του Έθνους, ειχε φθασει εκεινο το πρωινο, εκει στο υπουργείο, να δει τον υπουργο, τον Κωνσταντή Καναρη, που καποτε με κίνδυνο της ζωης των ναυτών του και της δικης του, ειχε σώσει, απο τους Τούρκους σε καποια ναυμαχία!.. Ο λογος για τον Ματροζο τον Σπετσιωτη ναυτικό, που τοτε ειχε γινει ο τρόμος και ο φόβος των Τούρκων...
--- Ματροζος.
"Παιδι μου ειναι επάνω ο Κωνσταντης;"
--- Αξιωματικός.
"Ποιος Κωνσταντης;"
--- Ματροζος.
"Αυτος ο ψαριανος..."
Παρα τις οποιες παρακλησεις, ο Ματροζος δεν κατάφερε να πείσει τον αξιωματικό να τον αφήσει να δει τον υπουργο Καναρη. Τοτε και αφου ο αξιωματικός φώναξε λέγοντας στον Ματροζο να φύγει και να παει να ζητιανεψει, στο "πτωχοκομειο...", ο γέροντας Σπετσιωτης με δυνατή φωνη λιονταριου του λέει. "Αν οι ζητιάνοι σαν κι εμε δεν έχυναν το αίμα, οι καπετάνιοι σαν και εσε δεν θα φορούσαν στέμμα..."!
Όλη αυτη, την φασαρία, την φιλονικία, την άκουσε ο Καναρης και ζητησε να φερουν τον παππου στο γραφειο του. Ετσι και εγινε...
--- Ματροζος.
"Δε με θυμάσαι Κωνσταντή; Γληγορα με ξεχασες μα σε θυμάμαι εγω... Ποιος το 'λπιζε να ιδει ποτες τον καπετάνιο ζητουλα, το ναύτη υπουργο!"!
--- Καναρης.
"Ποιος εισαι, καπετάνιο μου και ποιο ειναι το νησι σου;"
Και τοτε ο Ματροζος με γεματο υπερηφάνεια το πρόσωπο του, διηγήθηκε στον υπουργο Καναρη την δικη τους ιστορία στον αγώνα του Εθνιους για την Λευτεριά του... Και λιγο πριν ο Ματροζος, τελειώσει την αφήγηση του, με δάκρυα στα ματια ο Καναρης φωνάζει...
ΜΑΤΡΟΖΟ ΜΟΥ...
Ματροζο μου... Και αμέσως πέφτει στην αγκαλιά του... Και οι δυο γίγαντες με τα λευκά μαλλιά κλαίνε σαν τα μικρα παιδια!..
Η ιστορία αυτη ειναι αληθινη! Και φυσικα δείχνει την μεγαλοπρέπεια και την αγαπη των ηρώων της Επανάστασης του Εθνους του 1821!!! Και ναι, ναι ειναι ενα καλο παράδειγμα για την σημερινη Ελλάδα...
Η, κανω λαθος;
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου