28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 ΚΑΙ ΤΟ ΟΧΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
•Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 1940
Ανατολή Ηλίου 06.49
Δύση 05.29
Η Εκκλησία μας Τιμά την μνημη
Τεραντίου Νεονήλης, Ευνίκης
μαρτύρων.
Έγραφε το ημερολόγιο.
ΔΕΥΤΕΡΑ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
Είναι ένα ηλιόλουστο Φθινοπωρινό πρωινό, όπως και τόσα άλλα...και τίποτα δέν...φαινόταν στόν...ορίζοντα!
Και όμως.
Τό πρωινό αυτό αποτελεί, για την Ελλάδα, την αρχή ενός έπους...
Του έπους του ‘40!
Το έπος αυτό που θαύμασαν όλοι ξεκίνησε από την στιγμή πού ο Ιταλός Πρεσβευτής Εμμανουέλε Γκράτσι επέδωσε μέσα στην νύχτα το τελεσίγραφο στον Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά.
— Ο Χ Ι !
Ήταν η απάντηση του Μεταξά
ΤΟ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ
Ώρα 3 παρά 10 το πρωί έφθασε στο σπίτι του Πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά ο Ιταλός Πρέσβης κόμης Γκράτσι και του επεδωσε το τελεσίγραφο. Και ύστερα από λίγο...
— Γκράτσι: «Κύριε πρόεδρε, έχω εντολή να
σας ανακοινώσω ότι σε περίπτωση που δεν δεχτείτε τούς όρους του τελεσιγράφου, τα Ιταλικά στρατεύματα θα μπουν στο Ελληνικό έδαφος στίς 6 το πρωί»
— Μεταξάς: «Και ποια είναι τα στρατηγικά σημεία που θέλει να καταλάβει η Ιταλία;
— Γκράτσι: «Δέν γνωρίζω...»
— Μεταξάς: «Κύριε πρεσβευτά, το περιεχόμενο του τελεσιγράφου και ο τρόπος
με τον οποίο μου δόθηκε σημαίνουν πόλεμο εκ μέρους της Ιταλίας»
— Γκράτσι: «Θα ήταν δυνατόν να αποφευχθεί ο πόλεμος, αν δίνατε διαταγή στα
στρατεύματά σας να αφήσουν ελεύθερη δίοδο»
— Μεταξάς: «Είναι περιττό να προχωρήσετε. Ο Χ Ι ! Αδύνατο! Δέν πρόκειται να δώσω τέτοιες διαταγές...»!
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!
Και το μεγαλείο. Το ιστορικό. Το αντρίκειο Ο Χ Ι του ‘40, το Ο Χ Ι του Μεταξά καί της Ελλάδος μας, αντήχησε σε όλο τον κόσμο.
Από τα υψίκορφα των ελληνικών βουνών, όπου έβγαινε το σάλπισμα του πολέμου, από τα στήθη της ίδιας της Πατρίδας μας! Τό Ο Χ Ι εκείνο, έφθασε στα πέρατα της οικουμένης! Για να ακουστεί από τόν κόσμο ολόκληρο, που παραλυμένος από τόν τρόμο πρόσμενε τό τέλος του!
Η Ελλάδα το ‘40 το απέδειξε. Απέδειξε πως, Η ΑΝΤΡΕΙΩΣΥΝΗ ΜΕΤΡΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΣ Ψ Υ Χ Η Σ ΤΟ ΜΕΤΡΗΜΑ!
Τό Ο Χ Ι έλαμψε! Και έλαμψε στον αέρα η τόλμη... Η τόλμη του Έλληνα, που ΕΝΩΜΕΝΟΣ κάνει τα πάντα!.
Και ήλθε η αποθέωση. Στίς αετοράχες και στα ρέματα. Στα φαράγγια και στούς κάμπους ακούγεται η κραυγή της νίκης των στρατιωτών μας!
«Καί αν είναι να πεθάνει κανείς
για την Ελλάδα ΩΡΑΙΑ είναι
η δάφνη!
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ...»!
Έγραψε στόν ύμνο του πρός την Ελλάδα, ο μεγαλόπνοος Μιστράλ.
Κι’έχει δίκιο.
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...»!
Χρόνια πολλά Ελλάδα μου
Γιώργος Κοντονής
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου