ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Βροχή έρχονται από τα μεσάνυκτα σήμερα της 28 Δεκεμβρίου, τα μηνύματα σας για τα γενέθλια μου. Ομολογώ πως με έχετε συγκινήσει! Η αγάπη σας και η αγκαλιά σας τεράστια.
Η σημερινή ημέρα είναι για εμένα μοναδική. Ξεχωριστή. Και γεμάτη αναμνήσεις.
Όλα έρχονται και περνούν από μπροστά μου όπως μια κινηματογραφική ταινία!
Οι θύμισες πολλές.
Χαρές και λύπες ανάμεικτες.
Γέλια και κλάματα μαζί!
«Σχολείο, για να μάθεις γράμματα και να γίνεις καλός και χρήσιμος άνθρωπος», όπως μου έλεγε πάντα η αείμνηστη μητέρα μου η Κυρά-Λεμονιά Αθ. Κοντονή που όταν με άκουγε εκείνα τα χρόνια στο Ραδιόφωνο δάκρυζε από χαρά και συγκίνηση!
«Κοίταξε Γιώργο μου να τελειώσεις το Γυμνάσιο και να πας ψηλά. Πολύ ψηλά. Να λένε όλοι να ο γιος ενός εργάτη ανέβηκε και έγινε χρήσιμος στην κοινωνία…». Μου έλεγε και το θυμάμαι σαν να είναι τώρα ο αείμνηστος πατέρας μου ο μπάρμπα Θανασης Γ. Κοντονής.
Και είχαν δίκιο. Και η Κυρά-Λεμονιά και ο μπάρμπα-Θανάσης.
Έτσι έβαλα πείσμα και τα δυνατά μου, όπως έλεγε πάντα η μητέρα μου για να γίνω και εγώ κάτι, κάποιος. Καλός άνθρωπος.
Μόλις τελείωσα το Δημοτικό στα Μέγαρα ετοιμάστηκα για το Γυμνάσιο. Έδωσα εξετάσεις (προφορικά και έκθεση και μαθηματικά) για να περάσω όπως και οι συμμαθητές μου στο Γυμνάσιο. Εκείνη την εποχή δίναμε-κάναμε διαγώνισμα για να περάσουμε για να μπούμε στο Γυμνάσιο και να συνεχίσουμε τις σπουδές μας. Εκείνη την εποχή το εξατάξιο Γυμνάσιο ήταν σαν τελειώνεις πανεπιστήμιο. Τόσο δύσκολα ήταν τα μαθήματα. Γι’αυτό και εκείνα τα χρόνια μαθαίναμε γράμματα!
Και ναι φίλες και φίλοι τα κατάφερα.
Έβγαλα σχεδόν με άριστα το Γυμνάσιο και με διαγωγή «κοσμιωτάτη» (τότε στο ενδεικτικό κάθε τάξης αλλά και στο απολυτήριο του γυμνασίου έγραφαν και τη διαγωγή!) και προχώρησα.
Τα χρόνια πέρασαν και κατάφερα να μην διαψεύσω τους γονείς μου. Ξεκίνησα τη δημοσιογραφία που από μικρός (έφτιαχνα χειρόγραφες σχολικές εφημερίδες!) ήθελα και είχα στην καρδιά μου, ιδιαίτερα για τον αθλητισμό και πιο συγκεκριμένα για το ποδόσφαιρο.
Τα πρώτα μαθήματα τα πήρα στο ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ δίπλα στους αείμνηστους Θεόδωρο Νικολαιδη και Ιωάννη Χιωτάκη. Και όταν έφθασε η ώρα, μετά το στρατό μπήκα στο ΕΙΡ στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και εκεί στο Ζάππειο και στη συνέχεια στην ΕΡΤ ΕΡΑ στο Ραδιομέγαρο, στην Αγία Παρασκευή, άρχισα να γράφω τη δική μου Ραδιοφωνική ιστορία που όπως όλοι οι άλλοι λένε πως «είναι εντυπωσιακή»!
Εκείνο που με ενδιέφερε ήταν να μη διαψεύδω την μητέρα μου και τον πατέρα μου και νομίζω πως τα κατάφερα. Να φανταστείτε πως όταν με άκουγαν στο Ραδιόφωνο δάκρυζαν από χαρά!
Θέλω ομως ιδιαίτερα να ευχαριστήσω πολύ για την αγάπη τους την οικογένεια μου. Το/τη στυλοβάτη μας σύζυγο μαμά και γιαγιά ΓΑΛΗΝΗ. Τα δυο ΛΑΜΠΡΑ και ΛΑΜΠΕΡΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΜΟΥ την ΛΕΜΥ και την ΝΑΝΣΥ τις λατρεμένες μου κόρες. Και φυσικά τις τρεις ΠΑΝΕΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΜΟΥ εγγονές μου. ΤΗΝ ΕΛΕΑΝΑ, την ΓΑΛΗΝΗ - ΛΙΝΤΑ και την ΚΑΤΕΡΙΝΑ το στερνοπούλι μας.
Τα θυμήθηκα όλά αυτά τούτη την χρονιάρα ημέρα της γέννησης μου, γιατί θέλω να μοιραστώ μαζί σας μέρος της ιστορίας μου.
Α, από σήμερα…ΜΗΔΕΝΙΖΩ το κοντέρ φίλες και φίλοι και αρχίζω από την…αρχή!!!
Σας ευχαριστώ για τις εντυπωσιακές ευχές σας.
Γιώργος Κοντονής
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου