ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΟΝΤΟΝΗ
Καλημέρα σας και καλό μήνα.
Η φωτογραφία που βλέπετε σημαίνει για έμεινα πολλά! Πρέπει να σας πω πως από την ώρα που τακτοποιώντας το αρχείο μου (έχει πολύ δουλειά ακόμη. Χιλιάδες οι φωτογραφίες, τα video κλπ) «ξετρύπωσα» την φωτογραφία αυτή, η συγκίνηση μου έφερε δάκρυα!
Οι γονείς μου. Η αείμνηστη μητέρα μου η Κυρα-Λεμονιά και ο αείμνηστος πατέρας μου ο μπάρμπα Θανάσης Γ. Κοντονής και εγώ μαθητής (πήγαινα στην τρίτη τάξη. αν θυμάμαι καλά) του δημοτικού σχολείου κουρεμένος…γουλί. Ήταν τότε νόμος. Μάλιστα στο Γυμνάσιο αργότερα στα Μέγαρα φοράγαμε και καπέλο με την κουκουβάγια και τα μεταλλικά γράμματα κολλημένα κοντά της, έδειχναν την τάξη που πηγαίναμε.
Είμαστε στη Νέα Μανωλάδα (εκεί υπηρετούσε ο πατέρας μου ως υπαρχιεργάτης της τότε ΣΠΑΠ μετέπειτα ΣΕΚ και ΟΣΕ) και ήταν το πανηγύρι του χωριού! Τα σουβλάκια εκείνης της εποχής (τα φέρνει ο φιλος μου ο Κωστάκης τον βλέπετε πίσω από τον πατέρα μου) ήταν τα καλύτερα! Τέτοια δεν έφαγα ποτέ ξανά! Αγνό κρέας από το χοιρινό που μόλις είχε σφάξει ο μαγαζάτορας!
Καλημέρα σας και καλό μήνα.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου