- Είπα ρε Μπάμπη τούτες τις Άγιες ημέρες να μην είμαι γκρινιάρης!
- Εεσυυύ;
- Ναι, γιατί σου φαίνεται παράξενο;
- …Και βέβαια.
- Γιατί ρεεε;
- Χμμ! Μα γιατί δεν υπάρχει μέρα που να μην έχεις κάτι να…ψάλλεις!!!
- Έχεις δίκιο! Και σήμερα Παραμονή Χριστουγέννων
του 2011, έχω να πω και να καυτηριάσω πολλά! Αλλά…
- …Αλλά τι;
- Να, είναι μια διαφορετική μέρα η σημερινή! Πριν λίγο…
- Τι έγινε;
- …Ήρθαν παιδάκια και με φωνούλες ωραίες, φωνούλες δίκαιες μου είπαν τα κάλαντα! Και…
- Και;
- …Τι να σου πω ρε φίλε, με…γύρισαν πολλά…μα πάρα πολλά χρόνια πίσω! Τότε…
- …Πόσα χρόνια; (μου λέει με πονηρό ύφος ο Γορτύνιος καλός μου φίλος Μπάμπης για να με πειράξει)
- Έχει καμμιά σημασία;
- Όχι…, αλλά έτσι μπορούμε επιτέλους πόσα χρόνια… κουβαλάς! Κατάλαβες; (άλλη μια επίθεση του Μπάμπη!)
- Ρεεε είσαι καλά; Ότι και να κάνεις δεν θα…θυμώσω! Θα κρατήσω την ψυχραιμία μου!..
- Κααλά! Για συνέχισε…
- Με… «φέρνει λοιπόν, η σημερινή μέρα, αρκετά χρόνια πίσω, τότε που και εμείς παιδιά λέγαμε τα κάλαντα για να βγάλουμε κάποια χρήματα, με σκοπό να βοηθήσουμε τους δικούς μας! Να…τσοντάρουμε δηλαδή στην αγορά των απαραίτητων και για την ακρίβεια των κυρίως απαραίτητων για τα Χριστούγεννα και την «αποδοχή» του νέου έτους!
Βλέπεις περάσαμε πολλά!
Άλλα ήταν τα χρόνια τότε!!!
Βλέπεις περάσαμε πολλά!
Άλλα ήταν τα χρόνια τότε!!!
- Να όμως…
- …Για λέγε (είπε με συγκίνηση (!) ο… παλιογορτύνιος φίλος μου!)
- Να όμως που εκείνες οι εποχές -δυστυχώς- ξαναγύρισαν! Και σήμερα τα παιδάκια αυτό κάνουν! «Τσοντάρουν»… Δίνουν τα λιγοστά ευρώ, για την αγορά των απαραίτητων…, των κυρίως απαραίτητων γι’ αυτή τη χρονιάρα Μεγάλη Ημέρα…
- Έχεις δίκιο ρεεε φίλε!
- Στενοχωριέμαι γιατί… γυρίσαμε πίσω Μπάμπη μου! Γυρίσαμε στα… «πέτρινα χρόνια»! Και κανείς από αυτούς που μας έφεραν στην κατάσταση αυτή κοκκινίζει έχει λίγο… «τσίπα πάνω του», όπως μου έλεγε πάντοτε η αείμνηστη μητέρα μου, η «κυρά Λεμονιά» και φυσικά είχε δίκιο…
- Έλααα είπαμε…είπες ότι…
- Ναι! Δεν θα γκρινιάξω. Χρόνια πολλά παιδιά! Καλήν Εσπέραν Άρχοντες
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου