Τίποτα δεν είναι όπως πριν!!!
Από τις αρχές του μήνα φαινόταν το… “πράγμα”..! Έδειχνε, δηλαδή, προς τα πού… “πηγαίνει”..! Βέβαια, οι πολλοί το είχαν πάρει… “χαμπάρι”…! Μόνο εκείνοι οι… “πολύ κοντινοί” άνθρωποι του καθεστώτος δεν καταλάβαιναν τίποτα..! Πίστευαν πως όλα… “δούλευαν ρολόι”! Κι εδώ…, “έπεσαν στη… φάκα”..! Αργότερα, οι ίδιοι ομολόγησαν ότι, “δεν περιμέναμε τέτοια αντίδραση…”!
Ήταν που λέτε, Νοέμβριος του 1973! Και από ό,τι θυμάμαι 9νεαρός τότε δημοσιογράφος εγώ, στο ΕΙΡΤ μετέπειτα ΕΡΤ όπου πέρασα περισσότερα από 30 χρόνια της ζωής μου μέχρι και την ώρα της απόλυσής μου από το ΠΑΣΟΚ, την 1η Απριλίου 1994..!) από τις πρώτες ημέρες, “άρχισε να διαφαίνεται η όξυνση των αντιδικτατορικών εκδηλώσεων…”, όπως έγραψε ο Τύπος εκείνης της εποχής..! Όλα αυτά κορυφώθηκαν, “την ημέρα του μνημοσύνου του Γεωργίου Παπανδρέου, όπου χιλιάδες Αθηναίοι εκδήλωσαν μαχητικά την αντίθεσή τους στο καθεστώς…”! Μάλιστα, όπως έγραψαν οι εφημερίδες, “η αστυνομία έκανε χρήση όπλων και συνέλαβε πολλά άτομα, από τα οποία 17 παραπέμφθηκαν σε δίκη…”! Να σας υπενθυμίσω ότι η δίκη έγινε στις 13 Νοεμβρίου και από ό,τι θυμάμαι πήρε πολιτική μορφή..! Βεβαίως, έγιναν και νέες αντιδικτατορικές εκδηλώσεις..! Έτσι και με γνώμονα όλα αυτά, στις 15 Νοεμβρίου, δύο ημέρες μετά δηλαδή, εκατοντάδες φοιτητές συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου και άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα κατά του καθεστώτος..!
Και πράγματι, ήταν μεγάλη τότε η ανταπόκριση του κόσμου..! Μέσα σε ελάχιστες ώρες, χιλιάδες λαού είχαν πάει για να συμπαρασταθούν στο “φοιτητικό κίνημα”..! Όπως βλέπαμε από το κλειστό κύκλωμα, “η μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου στο Πολυτεχνείο και στους γύρω χώρους, είχε πάρει πλέον τη μορφή μιας πραγματικής εξέγερσης…”!!! Και έτσι ήταν…! Εμείς που το ζήσαμε από κοντά (ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, όχι μέσα δηλαδή! Και το λέω αυτό γιατί όποιον ρωτήσεις τώρα, θα σου πει ότι ήταν “αντιστασιακός” και πήρε μέρος στα γεγονότα!!!) βλέπαμε, “τον αγώνα και την αγωνία αυτών των παιδιών…”!!! Μέσα σε ελάχιστες ώρες, “κλεισμένοι στο Πολυτεχνείο φοιτητές θέτουν σε λειτουργία ραδιοσταθμό (είχε ισχύ 250 Watt), ο οποίος ακουγόταν σε όλη την Αττική”!! Όλη η Αθήνα άκουγε την “Ελεύθερη Φωνή” του ραδιοσταθμού του Πολυτεχνείου…! “Εδώ Πολυτεχνείο…”, “Εδώ Πολυτεχνείο…” φώναζε η Μαρία Δαμανάκη και οι άλλοι… και συνέχιζε: “Λαέ της Αθήνας, δείξε τη δύναμή σου. Κατέβα στο δρόμο. Καλούμε όλες τις αντιδικτατορικές – αντιστασιακές δυνάμεις, να αγωνιστούν μαζί. Ή τώρα ή ποτέ…”!!! Και από τις 16 Νοεμβρίου, γύρω από το Πολυτεχνείο άρχισαν οι “μάχες”! Έπεσαν δακρυγόνα από την αστυνομία, ενώ στις 12 τα μεσάνυχτα, στην Αθήνα “μπήκε” ο στρατός! Έτσι, στις 02:30 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου έξω από το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ βρέθηκαν και τανκς!!! Οι φοιτητές “γαντζωμένοι” στα κάγκελα φώναζαν: “Μη μας σκοτώνετε. Είσαστε αδέλφια μας…”!!!
Στις τρεις παρά τέταρτο το πρωί (17 Νοεμβρίου), “αιφνιδιαστικά ένα τανκ γκρεμίζει την πύλη του Πολυτεχνείου (οδός Πατησίων) και λοκατζήδες εισβάλλουν στο χώρο του Ιδρύματος! Έγιναν μάχες…” γράφουν πολλοί συνάδελφοι που έκαναν το ρεπορτάζ… επιτόπου..! Η τότε κυβέρνηση (Σπύρος Μαρκεζίνης…) “κηρύσσει και πάλι το στρατιωτικό νόμο…”! Στο διάγγελμά του, ο ίδιος ο Σπύρος Μαρκεζίνης, λέει: “Ο εχθρός δεν θα περάσει…”!!!
Σήμερα, 39 χρόνια μετά, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ!!! Η κυρία Μαρία Δαμανάκη και οι άλλοι εκφωνητές του “Εδώ Πολυτεχνείο…”, εξαργύρωσαν τον αγώνα με χρυσάφι, όπως λέει ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ!!! Για αυτό είπα και το ξαναγράφω ΤΙΠΟΤΑ, πλέον, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ!!! Σβήνει η “φωνή” σιγά… σιγά…! Κρίμα!!!
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου