ΝΑΙ ΣΤΗ ΔΡ. ΣΟΦΙΑ ΠΟΥΡΙΚΗ
Σε λίγες ώρες οι γιατροί σε όλη την
Ελλάδα ψηφίσουν. Και ψηφίζουν όπως
έμαθα τους καλύτερους. Εκείνους που
ξέρουν, που γνωρίζουν τα προβλήματα
και θέλουν και μπορούν να τα λύσουν!
Λένε ΝΑΙ αν όχι όλοι, οι περισσότεροι
στη Δρ. Σοφία Πουρικη την ιατρό ΜΕΘ
η οποία γνωρίζει από πρώτο χέρι το τι
γίνεται εκεί όπου όλοι δίνουν μαζί της
ΜΑΧΗ για να κρατηθούν στην ζωή.
Διαβάστε ένα ακόμη άρθρο της
Δρ. Σοφίας Πουρίκη που διεκδικεί
δίκαια μια θέση στο ΔΣ της ΕΙΝΑΠ
«Με την προσδοκία να σεργιανίζουμε στον επίλογο μιας πανδημίας που οι γενιές μας μπορούσαν να ανταμώσουν μονάχα στα βιβλία της Ιστορίας, και η οποία ανέτρεψε βίαια τις αυτονόητες βεβαιότητες της ζωής μας, είναι δύσκολο να αποτρέψει κάποιος το μυαλό και την καρδιά του να ταξιδεύουν σε όσα ζήσαμε.
Όσα πρωτόγνωρα και ακραία ζήσαμε, και απείλησαν τον πυρήνα της ύπαρξής μας, τον πυρήνα της αποστολής μας. Την υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής με κάθε κόστος.
Κληθήκαμε να πολεμήσουμε σε μια άνιση αναμέτρηση, με έναν εχθρό αόρατο, άγνωστο, απρόβλεπτο, που εξαπλώθηκε ταχύτατα ως μια βιωματική απειλή για την ανθρωπότητα. Απείλησε να καταστρέψει τις ζωές μας, τις κοινωνίες, τις οικονομίες. Μας έκανε να αμφιβάλλουμε για τους εαυτούς μας, για το αν μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Τα καταφέραμε. Δυο χρόνια γεμάτα έντονες εμπειρίες, χαρές αλλά και λύπες, νίκες αλλά και ήττες, στιγμές που τη σιωπή της οδύνης, της απογοήτευσης, της απόγνωσης, διέκοπτε μονάχα εκείνη η διακριτική φωνή μας, που μας καλούσε να μην το βάλουμε κάτω. Να σηκωθούμε. Να συνεχίσουμε.
Ο όρκος του Ιπποκράτη, να ακούγεται ξανά και ξανά μέσα μας. Το χρέος απέναντι στον συνάνθρωπο. Ο φόβος. Για τους ασθενείς μας, για τους συγγενείς τους, για τις οικογένειές μας, για εμάς. Αυτός ο φόβος, Θεέ μου…
Πέσαμε, αλλά σηκωθήκαμε. Πιο δυνατοί. Κερδίσαμε συντριπτικά περισσότερες μάχες από εκείνες που χάσαμε. Δώσαμε περισσότερα χαμόγελα, από τα δάκρυα που σκουπίσαμε. Κανείς μας δεν θα ξεχάσει τα μάτια των ασθενών μας, που μας κοίταζαν σιωπηλοί, λες και φώναζαν μέσα τους για το αν θα τα καταφέρουν. Αν θα βγουν ζωντανοί. Άνθρωποι ηλικιωμένοι, που θα μπορούσαν να είναι οι γονείς και οι παππούδες μας. Συνομήλικοι, που θα μπορούσαμε να ήμασταν εμείς. Νέοι άνθρωποι, που έπρεπε να τα καταφέρουν, για να διεκδικούσαν όσα η ζωή τους επιφυλάσσει.
Κανείς μας δεν θα ξεχάσει κανέναν. Εκείνους που τα κατάφεραν. Που ξύπνησαν και είδαν στα φωτισμένα από τη χαρά μάτια μας, την επιβεβαίωση ότι είχαν κερδίσει τη μάχη. Τους συγγενείς που ξεσπούσαν σε δάκρυα χαράς, όταν τους πληροφορούσαμε ότι θα αγκάλιαζαν ξανά τον άνθρωπό τους. Ή όταν τους βάζαμε να μιλήσουν μαζί του, όταν ήταν εφικτό.
Εκείνους που έφυγαν. Που δεν τα κατάφεραν. Που έφυγαν γρήγορα και μόνοι. Με τελευταία ανάμνηση από αυτόν τον κόσμο τα δικά μας μάτια. Τι βάρος κι αυτό. Πώς να χωρέσεις σε ένα ανήσυχο βλέμμα, όλη την αγάπη που ήθελαν να τους δώσουν οι δικοί τους άνθρωποι, αλλά δεν μπορούσαν. Και μετά, εκείνη η ασήκωτη στιγμή, να ενημερώνεις από το τηλέφωνο ότι ο άνθρωπός τους «κατέληξε».
Η μάχη συνεχίζεται. Η μάχη για ένα καλύτερο ΕΣΥ, κρίνεται στην καθημερινότητά μας. Οι σημερινές εκλογές είναι ένα σημαντικό εφαλτήριο, για να δρομολογήσουμε μεγάλες αλλαγές. Είναι στο χέρι μας. Και θα τα καταφέρουμε. Μαζί. Κάθε μέρα. Όπως μάθαμε να κάνουμε πάντα.
Δρ Πουρίκη Σοφία
Επιμελήτρια ΜΕΘ Covid Νοσοκομείο «Σωτηρία»
Υποψήφια στις εκλογές της ΕΙΝΑΠ με τον συνδυασμό ΔΗKΝΙ»
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου